Een klusjesman komt een badkamer renoveren. Er komt een mooi verlaagd plafonnetje met inbouwspotjes, een nieuwe douchebak en witte betegeling. De klusjesman moet hiervoor eerst enkele waterleidingen verleggen. De koudwaterleiding van de douche wil hij aansluiten op de hoofdleiding maar tot zijn schrik heeft hij geen koppelstukken van 15 mm meer over. Hij krijgt opeens een ingeving, de koppelstukken van de verwarmingsbuizen zijn ook 15 mm, die moeten dus precies passen. Scheelt dat mooi even een ritje naar de bouwmarkt denkt hij. Hij zet het verwarmingsbuiskoppelstuk er tussen en jawel hoor het past perfect. Voordat hij het plafond (dat onder de waterleidingen komt te liggen) er in zet, test hij uiteraard de koppeling. Geen druppel lekkage. Plafond er in, en klaar is kees. Alles werkt perfect en de badkamer ziet er een stuk beter uit zo.

Of toch niet? Wat heeft de klusjesman fout gedaan en waarom?

De fout van de klusjesman is dat hij een koppelstuk van de een verwarmingsbuis gebruikt, die is van staal (=ijzer + koolstof). Het juiste koppelstuk voor waterleidingen (die meestal van koper zijn) is van messing.

Omdat oxidatie van ijzer een lagere redox potentiaal heeft dan de oxidatie van koper, is het koppelstuk van de verwarmingsbuis een opofferingsmateriaal. Omdat het koppelstuk in contact staat met de koperen leiding gaat eerst het koppelstuk roesten en daarna pas de leiding. Als gevolg daarvan zou het koppelstuk kunnen doorroesten kan een verstopping ontstaan omdat er zich heel veel roest ophoopt precies in het koppelstuk. (De laatste situatie heeft zich helaas voorgedaan bij een van de mensen achter rdzl.).